Μέλη αυτού του Ιστότοπου ..:

Επισκέπτες - Visitors

Ώρα Ελλάδος - Time in Greece

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010


....Tο καλυτερο το ειπε ο Kαμπουρακης:
βλεπεις λεει την Παπαριζου και σου ρχεται να πεις :
παμε κοπελαρα μου στο σπιτι μου'.
βλεπεις την Καλομοίρα και θες να πεις :
παμε μεχρι τα Goodys?.


Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Υποχρεωτική εξάμηνη άδεια άνευ αποδοχών για 28 υπέρβαρους ιπταμένους της Turkish Airlines μέχρι να χάσουν βάρος.

Η τουρκική αεροπορική εταιρία Τurkish Airlines καθήλωσε στο έδαφος 28 υπαλλήλους, μέλη του ιπτάμενου προσωπικού, επειδή είναι υπέρβαροι, δίνοντάς τους διορία έξι μηνών να χάσουν βάρος για να μπορέσουν να επιστρέψουν στην εργασία τους, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Haber Turk.

Οι υπάλληλοι, 13 από τους οποίους είναι γυναίκες, θα βρίσκονται σε υποχρεωτική άδεια άνευ αποδοχών μέχρι να χάσουν τα κιλά που πρέπει, αναφέρει η εφημερίδα, επικαλούμενη ανακοίνωση των Τουρκικών Αερογραμμών. Η εταιρία είχε προειδοποιήσει από καιρό τους 28 υπαλλήλους ότι πρέπει να χάσουν βάρος.

“Βάρος και ύψος είναι δυο πολύ σημαντικοί παράγοντες για όλες τις εταιρίες. Αποτελούν σημαντικά κριτήρια για την εμφάνιση και την ικανότητα κίνησης”, τονίζεται στην ανακοίνωση της εταιρίας.

Ο Ιζέτ Λεβί, επικεφαλής της ένωσης πληρωμάτων καμπίνας δήλωσε στην Xaber Turk ότι πρέπει να χάσει δέκα κιλά και να φθάσει τα 96 κιλά εάν θέλει να επιστρέψει στη θέση του.

MPA Club 2007 competition...

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010


Όχι στο κάπνισμα σε εξωτερικούς χώρους στη Νέα Υόρκη

Με απόφαση του δημάρχου

Όχι στο κάπνισμα σε εξωτερικούς χώρους στη Νέα Υόρκη


Απαγόρευση του καπνίσματος ακόμα και σε εξωτερικούς χώρους προανήγγειλε ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Μάικλ Μπλούμπεργκ.

Η έγκριση της απόφασης του από το δημοτικό συμβούλιο κρίνεται από τους πολιτικές αναλυτές ως «τυπική» διαδικασία.
Η απαγόρευση θα ισχύει για πάρκα και παραλίες.

«Η επιστήμη είναι σαφής: παρατεταμένη έκθεση στο “παθητικό” κάπνισμα, από τσιγάρο, σε εσωτερικό ή και εξωτερικό χώρο, ζημιώνει την υγεία» δήλωσε ο ανατρεπτικός δήμαρχος.

Στη Νέα Υόρκη υπάρχουν 1.700 πάρκα, αλλά και 22,5 χλμ. ακτών για μπάνιο.

Ο Βελλεροφόντης κυνηγάει πυρηνικούς τρομοκράτες



Το εμπορικό πλοίο που ήταν ύποπτο για τη μεταφορά ραδιενεργών υλικών για όπλα μαζικής καταστροφής, σε «πυρηνικούς τρομοκράτες», έχει εντοπιστεί από την ομάδα θαλάσσιας ασφάλειας του ΝΑΤΟ κάπου στον Ινδικό Ωκεανό .
Στον Βελλεροφόντη, ένα εξαιρετικά μίνι τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο με όλα τα αναγκαία κομφόρ, ανατίθεται η τελευταία απόπειρα ανίχνευσης από αέρος.
Ελληνικό δεν είναι μόνο το δανεισμένο από τη μυθολογία όνομα του αναβάτη του φτερωτού αλόγου Πήγασος, αλλά ολόκληρη η πατέντα. Οπως και Ελληνας είναι ο χειριστής του! Το παραπάνω σενάριο δεν απέχει σχεδόν καθόλου από την πραγματικότητα: μόλις λίγες εβδομάδες πριν, ο Βελλεροφόντης πέρασε με επιτυχία το πείραμα-τεστ εντοπισμού επικίνδυνων- και καλά κρυμμένων- ραδιενεργών υλικών επί πλοίων στον κόλπο της Σούδας. Κριτές του αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ από τις ΗΠΑ και του Συμμαχικού Κέντρου Ναυτικής Αποτροπής από τη Σούδα, καθώς και καθηγητές του Πανεπιστημίου του Μοντερέι της Καλιφόρνιας και της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων. Τα στοιχεία από τη μικροκάμερα και τον αισθητήρα ραδιενέργειας, καθώς και το ακριβές στίγμα του ύποπτου πλοίου έφθαναν σε πραγματικό χρόνο όχι μόνο στην παρακείμενη ομάδα ελέγχου, αλλά μέσω δορυφόρου και σε ειδικό εργαστήριο στις ΗΠΑ. Αυτό κρίθηκε αναγκαίο για την αξιολόγηση της επικινδυνότητας του ύποπτου φορτίου, αφού ακόμα και η ακτινοβολία μερικών τόνων... μπανάνας μπορεί να σε ξεγελάσει. Πριν γίνει ένα ρεσάλτο κομάντος, που μπορεί να οδηγήσει σε αιματοκύλισμα, πρέπει να υπάρχει η ακριβής ταυτότητα της ακτινοβολίας.

Πριν από μερικές ημέρες στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού έφθασε και με πιο επίσημο τρόπο η αναγνώριση ότι τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το πείραμα δίνουν προοπτική επιχειρησιακής αξιοποίησης της ελληνικής «πατέντας» από το ΝΑΤΟ και άλλους διεθνείς οργανισμούς, στο πλαίσιο ελέγχων και με άλλα μέσα.

Ξεκίνημα το 2006
Η δημιουργία του Βελλεροφόντη ωστόσο πάει μερικά χρόνια πίσω: ήταν το 2006 όταν συνεργάστηκε δημιουργικά το πάθος ενός χομπίστα τηλεκατευθυνόμενων, υπαξιωματικού των βατραχανθρώπων, με τον επικεφαλής του Εργαστηρίου Τηλεπικοινωνιών της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων κ. Κούκο και μερικούς σπουδαστές της σχολής. Χρησιμοποίησαν ένα τηλεκατευθυνόμενο και βενζινοκίνητο ελικοπτεράκι μόλις 4 κιλών και με άνοιγμα φτερών 1,85 μέτρων. Στο εργαστήρι πρόσθεσαν μικροκάμερες και άρχισαν τα πειράματα για αξιοποίησή του ως μίνι κατασκοπευτικού. Το πρόγραμμα δεν προχώρησε τότε και ξαφνικά, πέρσι το φθινόπωρο, η μερική αποτυχία ενός διεθνούς πειράματος του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μοντερέι κ. Αlex Βordefsky, όσον αφορά το σκέλος της τηλεκατεύθυνσης, έδωσε την ευκαιρία να... βγει από το ντουλάπι ο Βελλεροφόντης. Οταν το έμαθαν στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και στο ΓΕΝ, ανέσυραν τον Βελλεροφόντη και πρότειναν συνεργασία μέσω του ΝΑΤΟϊκού Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής της Σούδας. Στον «διεθνή», πλέον, Βελλεροφόντη προστέθηκαν από το Εργαστήριο ανιχνευτής ακτινοβολίας και GΡS.
Πέτυχε το πείραμα
Κατά τη 45λεπτη πτήση και με ταχύτητα 98 χιλιόμετρα ανά ώρα, το ελικοπτεράκι- με χειριστή τον ανθυποπλοίαρχο κ. Καραναγνώστη- εντόπισε τις διατεθείσες από το Πολυτεχνείο Κρήτης πηγές ραδιενέργειας που είχαν αποκρυβεί σε ένα φουσκωτό και στο εκπαιδευτικό πλοίο «Αρης». Η εικόνα του video, η θέση GΡS και τα δεδομένα του ανιχνευτή ακτινοβολίας στέλνονταν real-time ταυτόχρονα στο ΝΑΤΟϊκό Κέντρο της Σούδας και σε εργαστήριο στο Μοντερέι στις ΗΠΑ. Σχεδόν realtime ήρθε στο ΓΕΝ και η επιβεβαίωση της επιτυχίας του πειράματος, ανοίγοντας προοπτικές... διεθνούς καριέρας για τον Βελλεροφόντη.

Βραζιλιάνικη εταιρεία σχεδιάζει αεροπλάνα που θα πετούν με ηλεκτρονικό συγκυβερνήτη



ΣΑΟ ΠΑΟΛΟ 10/9/2010 «Είναι ακριβοί και περιττοί»... Η βραζιλιάνικη εταιρεία Εmbraer είναι η πρώτη που ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει την κατασκευή ενός ηλεκτρονικού συστήματος που θα αντικαταστήσει και θα καταργήσει τους συγκυβερνήτες στα αεροπλάνα, τα οποία στο μέλλον θα μπορούν να πετούν μόνο με έναν πιλότο και ένα κομπιούτερ. Είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο;

Δύσκολα βρίσκει κανείς ένα και μοναδικό ηλεκτρονικό σύστημα στα αεροσκάφη. Για παράδειγμα, υπάρχουν τρία όργανα για τη μέτρηση της ταχύτητας και ως πέντε ηλεκτρονικά βοηθήματα πτήσης. Ετσι, αν η μία συσκευή βγει για κάποιον λόγο «εκτός μάχης», αναλαμβάνει η άλλη. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τους πιλότους, λένε οι περισσότεροι ειδικοί.

Αν συμβεί κάτι στον κυβερνήτη, πάντα επαγρυπνεί ένας έμπειρος συγκυβερνήτης. Αν όμως τα σχέδια της βραζιλιάνικης εταιρείας κατασκευής αεροσκαφών υλοποιηθούν, κάτι που τεχνικά τουλάχιστον εκτιμάται ότι μπορεί να γίνει σε 10-15 χρόνια, τότε τα αεροσκάφη δεν θα χρειάζονται συγκυβερνήτη, καθώς θα μπορούν να πετούν με έναν ή και κανέναν πιλότο.

«Πιστεύουμε ότι είναι τεχνικά εφικτό» δήλωσε ο Λούις Σέρτζιο Τσιέσι, στέλεχος της Εmbraer, που είναι η τρίτη μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο στο είδος της. Αναγνώρισε ότι, πέρα από τις τεχνικές δυσκολίες, θα χρειαστεί χρόνος προκειμένου να πειστούν το επιβατικό κοινό, οι Αρχές και τα συνδικαλιστικά σωματεία ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό και ασφαλές.

Ως τώρα οι αεροπορικές εταιρείες εξέταζαν πολύ διακριτικά το ενδεχόμενο κατασκευής αεροπλάνων με έναν μόνο πιλότο στο κόκπιτ. Ακόμη και η Αirbus, η ευρωπαϊκή βιομηχανία κατασκευής αεροσκαφών, διστάζει να πάρει θέση στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Αλλά καθώς η περικοπή των εξόδων είναι επιτακτική, η ιδέα μείωσης των υψηλά αμειβόμενων υπαλλήλων είναι ιδιαίτερα θελκτική για τις αεροπορικές εταιρείες. Επιπλέον η γοργή ανάπτυξη της βιομηχανίας απειλεί να δημιουργήσει έλλειψη σε πιλότους. Σύμφωνα με στοιχεία της αμερικανικής Βoeing, μέσα στα επόμενα 20 χρόνια θα χρειαστούν 448.000

νέοι πιλότοι.

Αμέσως μετά την ανακοίνωση της Εmbraer, η Τhales Group, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες κατασκευής οργάνων αεροσκαφών, δήλωσε ότι εξετάζει και εκείνη την ιδέα των κόκπιτ με έναν πιλότο.

Ειδικοί πάντως επισημαίνουν ότι τουλάχιστον στο προσεχές μέλλον η τεχνολογία δεν θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει τον απαραίτητο βαθμό αξιοπιστίας.

«Το αεροσκάφος θα πρέπει να μπορεί να προσγειωθεί μόνο του αν συμβεί κάτι στον μοναδικό πιλότο στο κόκπιτ» λέει ο Ντίτερ Ρέτσινγκερ, διευθυντής της αυστριακής ένωσης Flight Τest Αssociation. «Είτε το αεροσκάφος θα πρέπει να βρει τον δρόμο για το επόμενο αεροδρόμιο μόνο τουείτε τα όργανα θα πρέπει να ελέγχονται εξ ολοκλήρου από το έδαφος με τηλεχειριστήριο, όπως συμβαίνει με τα τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια» προσέθεσε.

Δεδομένων των υψηλών απαιτήσεων του εγχειρήματος σε τεχνολογία, η Εmbraer και η Τhales εστιάζουν σε ένα καινοτόμο σύστημα ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας, που περιλαμβάνει δορυφορικές συνδέσεις υψηλής τεχνολογίας μεταξύ των αεροσκαφών και των ελεγκτών στο έδαφος.

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Κηφηνείον«Η Ωραία Ελλάς»


Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»


του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ.

Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά.

Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ότι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές... Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε..

Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά.

Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους. Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς. Oχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία.

Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια και πού θεωρεί ως σωστό ότι γράφει το σχολικό. Το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.

Τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά.

Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου - μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία!

Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά; Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος.

Οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.

Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Που να φθάσουν και τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς;

Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...

Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.



Ένα κείμενο του κ. Σαράντου Καργάκου το οποίο γράφτηκε πρίν 4 χρόνια.

Η κίνηση των πλοίων σε real time .

http://www.marinetraffic.com/ais/gr/default.aspx?level0=100

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου